ارزیابی اثر تزریق تریامسینولون داخل ویتره بر حدت بینایی بیماران مبتلا به CRVO ایسکمیک

هدف: ارزیابی اثر تزریق تریامسینولون داخل ویتره بر حدت بینایی بیماران مبتلا به انسداد ایسکمیک ورید مرکزی شبکیه (CRVO). روش پژوهش: این مطالعه با روش کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی بیماران مبتلا به CRVO ایسکمیک مراجعه کننده به درمانگاه شبکیه بیمارستان فیض در سال 87-1386 انجام گرفت. بیمارانی که کم‌تر از یک ماه از حمله اولیه بیماری آنان می‌گذشت و فاقد فشار بالای چشم، رتینوپاتی دیابتی، رتینوپاتی ناشی از فشار خون، سابقه لیزر درمانی یا اعمال جراحی چشم و بیماری‌های عروقی بودند وارد مطالعه شدند. بیماران بطور تصادفی به دو گروه مداخله با تزریق cc 1 از محلول تریامسینولون داخل ویتره (IVT) و گروه شاهد (بدون تزریق) تقسیم شدند. معاینات چشم در تمام بیماران در ماه اول، دوم، سوم و ششم صورت گرفت. جهت بررسی آماری از نرم افزار SPSS13 و نیز آزمون آماری t-test استفاده شد. یافته‌ها: تعداد 52 بیمار شامل 22 مرد و 30 زن در دو گروه مداخله (25 نفر) و شاهد (27 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران، 7/9±5/60 سال (محدوده 30 تا 80 سال) بود. طول مدت علامت‌دار بودن بیماران در گروه شاهد 5/5±21 و در گروه مداخله 6±19 روز بود (66/0P=). در تمام بیماران علایم بیماری CRVO نوع ایسکمیک از جمله نقص نسبی آوران مردمک (RAPD) وجود داشت. میانگین دید بیماران در گروه مداخله 20/0±75/1 و در گروه شاهد 08/0±91/1 لوگمار بود (1/0P=). اختلاف دو گروه از نظر بهبود ایجاد شده در حدت بینایی، تنها در پایان ماه اول معنی‌دار بود (019/0P=) و در سایر معاینات تفاوت معنی‌داری دیده نشد. در میزان فشار داخل چشم قبل و پس از تزریق در معاینات مختلف، تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که استفاده از تریامسینولون داخل ویتره باعث تغییر قابل ملاحظه‌ای در نتیجه بینایی بیماران مبتلا به انسداد ورید مرکزی شبکیه نمی‌گردد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1388؛ دوره 15، شماره 1: 12-8.